اولده باغيشلايين فارسجا يازديئيم اوچون اوخوماغي سيزه چتين گلر دوشوندوم
آزربايجان يكي از كهن ترين و زيباترين مناطق خاورميانه با قدمت و تاريخي بيش از 5000 سال كه مهد تمدن و فناوري بوده و هست و با افتتاح اولين مدرسه، اولين كتابخانه، اولين چاپار و بسياري اولين هاي ديگر توانسته عنوان اولين ها را به خود اختصاص دهد و هنوز با گذشت قرن ها باز هم عنوان اولين ها را داراست.....
مهد ستارخان ها و باقرخان ها، بابك ها و پيشوري ها، باكري ها و خياباني ها و هزاران هزار دليرمرد ديگر است كه در راه عدالت و حق ، در راه وطن و انسانيت، در راه آزادي و آباداني اين مرز و بوم قدم برداشته و رشادت هاي زيادي را در صفحه ي تاريخ بشريت ثبت كرده اند. با غيرت و شرف در مقابل از بين رفتن تاريخ و تمدن ديرينه ي ما دست به مبارزه زده اند و با خون خود نشان دادند كه لياقت ترك بودن و ترك ماندن را داشته اند. شايد اگر اين رشادتها نبودند ما الان اينجا نبوديم. شايد اگر آنها نبودند ما هم از خود بيگانه ميشديم در خاك وطنمان. ولي حال ما چه كرده ايم تا يادشان را پاس داريم و نسان دهيم كه زحماتشان بيهوده نبوده ؟!
ما چگونه قدر زحمت هايشان را دانسته ايم؟؟؟؟!!! با فراموش كردن تاريخ هزاران ساله ي خود؟ با كنيز و نوكر كردن خود در برابر بعضي ملل ديگر؟ با نهادن نام هاي غير ترك و با دامن زدن به شؤنيسم فارس كه بر سرمان نهاده اند؟
آيا ستارخان ها و باقرخان ها و بابك ها و پيشه وري ها به خاطر همين جان خود را نثار وطن كردند كه ما بعد از سالها به جاي " قيزيم" و " اوغلوم" به فرزندانمان بگوييم دخترم يا پسرم ؟!
آنها شهيد شدند تا بجاي آموختن داستانهاي دده گوركوت به فرزندانمان شاهنامه ي فردوسي را كه همان نشأت گرفته از داستان آنكيدوي گيل گمش است را بياموزيم؟
تا بجاي گفتن شيرين ترين داستان ها و لالايي ها، بجاي گفتن نازلي بالام و ايگيت اوغلوم بگوييم قندعسلم -گل پسرم؟!
واقعا چرا ؟! چرا اينقدر ناسپاسي؟!
ترويج و تحميل زبان فارسي در مدارس و ادارات و اماكن عمومي توسط بعضي ها بس نبود ماهم به آن دامن زده و به خيال خود كلاس بگزايم و با فرزندانمان فارسي صحبت كنيم تا مبادا در آينده لهجه ي تركي داشته باشند كه ديگران ترك بودنشان را بفهمند (!)
تا مبادا از داشتم قهرماناني چون كور اوغلو و ملكه هايي چون تومروزآنا و پادشاهاني چون فتحعلي شاه و شاعراني چون نظامي و شهريار و سرداراني همچون آتابابك و سردار ملي ، از داشتن شهرهاي تبريز، اورميه، سولدوز، تيكان تپه، اردبيل، زنجان، همدان، باكي، شكي، آنكارا، استانبول و....فخر كنند.
تا حتي در مقابل بيعدالتي هايي كه نسبت به مناطق بومي ما ميشود ؛ از به تاراج بردنص ثروت هايمان از مس سونگون گرفته تا حتي آبهاي معدنيمان و بيعدالتي هايي كه حتي در مقابل تيم فوتبالمان ميشود هيچ عكس العملي نشان ندهيم و بگوييم ملت غيور و شهيد پرور آزربايجان هميشه مطيع ايران است!

تا با داشتن بهشت ها و زيبايي هاي روي اين كره، با داشتن باغات انگور و سيب اروميه، با داشتن آبگرم هاي سرعين، با داشتن شاه گلي تبريز، باغات فندقلو، و و و ….. براي زندگي و كار به وسط كوير رفته و با عقرب ها و مارها همخانه شويم.
اي ملت غيور من اينها كافي نيست؟ دلايل قانع كننوه اي براي بيداري نيست؟ چرا مثل كبك سرمان را در برف فرو كنيم غافل از اينكه به همين زودي كباب خواهيم شد و شام موجودي درنده؟! بيدار شو اي آزربايجان من بپا خيز و مبارزه كن لزومي ندارد با اسلحه يا توپ و تفنگ و چكمه به جنگ با اين افكار غلط برويم مبارزه ي آرام و موفق و متحد، بياييد متحد شويم و اختلافات خود را كنار بگذاريم ما همه تركيم و همه از يك خون پس چه فرقي دارد تبريزي باشي يا اهل اروميه، پوستت سياه باشد يا سفيد ، قد بلند باشي يا كوتاه، زن باشي يا مرد... بياييد از حالا آغازي نو داشته باشيم. بياييد با گذاشتن نام هاي اصيل و بومي و با آكوختن شعرهاي زيباي كودكانه تركي بجاي اتل متل توتوله با خواندن و آموختن، سطح دانسته هايمان را بالا ببريم تا گفتني هايي براي نسلمان داشته باشيم تا با افتخار بگوييم من تركم و آذري! غيرت خود را باز بيابيم و از هر وز وز مگسي نترسيم، متحد با هم و يكپارچه ميتوانيم جهاني بهتر را براي خود و فرزندانمان و حتي ديگر تركان بسازيم